Veronique de Kock en Roos van Acker in Villa Vanthilt @ Belgische Madammen en Babes

Roos Van Acker schoof samen met Véronique De Kock aan in Villa Vanthilt.

Samen hebben Belgische Madammen en Babes Véronique De Kock en Roos Van Acker in Marokko een woestijnrally gereden: de Conti4x4 Trophy.

Vanaf 30 juni zijn de avonturen van Véronique De Kock en Roos Van Acker te zien op VT4 in het programma Conti4x4 Trophy, maar de pittigste anekdotes vertelden beide dames alvast aan presentator Marcel Vanthilt. 

Roos Van Acker reed met Véronique De Kock in een Hummer door de woestijn: 'Ik snap nog altijd niet hoe haar polo zo wit bleef'

'Ik had een serieus 'Thelma & Louise' gevoel.' Zal wel zijn: twee mooie vrouwen die door de woestijn scheuren, het heeft iets van een film. Belgische Madammen en Babes Roos Van Acker (34) nam met Véronique De Kock (34) deel aan de Conti 4X4 Trophy in Marokko. Ze deden samen hun verhaal in 'Villa Vanthilt'.

De Dakar rally, maar dan met minder snelheid en meer luxe: dat is de Conti 4X4 Trophy, een tocht waarin veertien duo's met een Hummer jeep door Marokko rijden. Roos Van Acker en Véronique De Kock mochten mee en keerden tien dagen geleden tevreden terug. 'Ik ben nog een beetje aan het bekomen', zegt Roos. 'Het was best vroeg opstaan. Ik had nooit gedacht dat het zo'n onvergetelijke week zou worden. Al was het maar omdat we onder de blote sterrenhemel hebben geslapen.'

Luxebeesten

De Conti 4X4 Trophy is een beetje een race voor luxebeesten: er wordt overnacht in luxehotels. 'Ik geef toe dat ik iets meer survival had verwacht', lacht Roos van Acker die het klappen van de zweep kent dankzij programma's als Peking Express. 'Ik wist niet dat we zó gepamperd gingen worden. Ik ben door al die reisprogramma's erg verwend wat landschappen betreft, maar nergens lijkt de variatie in fauna en flora zo groot als in Marokko.

Je rijdt van vulkanische landschappen naar valleien met palmbomen en prachtige stukken woestijn. Rijden door de duinen: ik zou er úren over kunnen vertellen. Ik had nog nooit in een Hummer jeep gereden, het is echt een beest van een auto. In dat zand moet je blijven gas geven, anders val je stil. In de ravijnen heb ik Veronique de Kock laten rijden, ik had op die smalle baantjes te veel schrik. Ik scheurde liever door het water.'

Met een Hummer die 14,5 liter benzine per honderd kilometer verbruikt door Marokko karren: Roos Van Acker heeft haar jasje van 'biomeisje' even in de kast moeten hangen. 'Ik heb daar met de baas van Continental over gesproken (bandenmerk Continental is sponsor van de 4X4 Trophy, nvdr.). Ik heb hem attent gemaakt op het feit dat ze bij de Leuvense hogeschool Groep T wagens op zonne-energie bouwen; ik ben nog meter van zo'n project geweest.

Zo'n Hummer krijgt het bij 53 graden best moeilijk in de woestijn, maar voor een wagen op zonne-energie moet dat geen probleem zijn. Deze Trophy is ook niet echt een rally, want je rijdt af en toe in karavaan, wat minder leuk is.

Los rijden is fijner, zeker met iemand als Belgische Madam en Babe Véronique De Kock. Die kan rijden, hoor. Ik vroeg me wel af hoe ze erin slaagde er altijd zo piekfijn uit te zien. Die witte kleren van haar, die bleven de hele tijd wit terwijl onze neusgaten vol stof en zand zaten.'

Roos van Acker en Veronique de Kock kennen elkaar van bij VT4, maar er viel toch aardig wat te ontdekken. 'Ik had mijn iPod bij en ik heb muziek opgezet die we allebei goed vonden. Black Eyed Peas en zo, fijn om mee te brullen.

Veronique de Kock en ik hebben andere interesses, maar we hebben fijne gesprekken gehad. Eerst praat je over het werk, dan groei je naar elkaar toe en praat je over je gezinsleven. Ik heb Véronique gevraagd of ze ooit wil trouwen, maar ze zei alleen dat de camera's in de auto draaiden.

Over haar zoontje Sébastien heeft ze veel verteld. Als ze met haar Blackberry bereik had, stuurde ze foto's naar hem door. Ik heb geen kinderen: ik moest hooguit een sms naar mijn moeder sturen.'

'Ik vermoed dat er mensen zijn die denken dat Veronique de Kock een ijskonijn is dat alleen met materiële zaken bezig is, maar dat klopt niet. Het is een fijne madam, je kunt er een goeie pint mee drinken. Er hingen camera's in de auto, maar we hebben niet liggen faken: zij rolde met haar ogen als ik iets verkeerd deed, ik heb haar af en toe uitgelachen.

De eerste dag liep het trouwens al fout. Ik reed en Veronique de Kock volgde de gps. We kwamen in een droge rivierbedding terecht die steeds smaller werd. Uiteindelijk hebben we de hulpdienst moeten bellen: we zaten vast.

De hulpdienst kwam ter plaatse, maar we zijn er zelf uit moeten manoeuvreren. Veronique de Kock heeft dat gedaan, ik stond erop te kijken. Een andere keer zei Véronique dat ik vol gas door een rivier moest rijden. De organisatie heeft ons op het matje geroepen, want eigenlijk moesten we rónd de rivier rijden.' (lacht)

Als het van Roos van Acker afhing, ging ze direct nóg een keer met die Hummer naar Marokko. 'De eerste dag voelde ik me wel een beetje de rijke westerling die met een zware jeep langs de lokale bevolking scheurde, maar dat gevoel had ik met Peking Express ook.

Ik vond het een prachtig avontuur met een heerlijke groep mensen; we hebben ontzettend goed gefeest. Je wordt ontzettend verwend, er kan weinig misgaan, je slaapt in de woestijn, je mag door de duinen rijden. Het was afzien door de warmte, maar ik heb geleerd dat Belgische Madam en Babe Véronique de Kock in alle omstandigheden een queen of the desert blijft.'